مواد تشکیل دهنده بتن-بتن از چه موادی تشکیل شده است انواع بتن را بشناسید

همچنین کنترل کیفیت بهتر بتنی به مراتب مرغوب‌تر و با تغییرات کم تحویل قالب گستر سپنتا می‌دهد. بتون‌ ترکیبی قوی و تطبیق پذیر است که در برابر آب، آتش و تغییرات جوی مقاوم می‌باشد. کاربرد بتون سبکدانه پس از تولید سبکدانه‌های مصنوعی و فراوری شده در اوایل قرن بیستم وارد مرحله جدیدی شد. ، ماسه بادی (ماسه نرم)، آب و فوم (ماده شيميائی توليد كننده كف) تشكيل می‌شود. شکر به بتون اضافه کنیم، حدود چهار ساعت گیرش آن‌ را به تاخیر می‌اندازد.

این فرآیند، دوره تقویت سازه را از ۲۸ روزبه حدود ده روز کاهش می دهد. پروژه های بزرگ بتنی، از واحدهای بتن پیش تنیده استفاده می کنند که در آن، میله های استفاده شده در بتن قبل از کاربرد واقعی بار بهره برداری، تحت فشار قرار می گیرند. فرایند ساخت وساز این بتن، نیاز دارد که میله های تنیده شده در انتهای هر واحد قرار بگیرند.

در این حالت، نیازی به استفاده از ویبراتور یا تحکیم دستی نخواهد بود. به همین دلیل، این بتن‌ها با عنوان بتن روان نیز شناخته می‌شوند. از آهک به عنوان بایندر (ماده چسبنده) برای ساخت بتن‌های آهکی استفاده می‌شود.

• رخ دادن ترک کششی در یک پل بتنیمقاومت فشاری بتن با گذشت زمان افزایش می‌یابد.
• سنگدانه ها حدود ۶۰ تا ۷۵ درصد بتن را تشکیل می‌دهد، در نتیجه انتخاب آنها از اهمیت خاصی برخوردار است.
• سیمان حدود ۱۰ تا ۱۵٪ مخلوط بتن را تشکیل می دهد و یکی دیگر از عناصر مهم در ایجاد خمیر مناسب برای ساخت بتن است.
• گل ماده نرمی است که شامل مقادیر نسبتاً مساوی ماسه و لای و رس می‌باشد.
• برخلاف دیگر افزودنی‌های بتن، متاکائولین یک محصول جانبی نیست.

روشی بسیار مرسوم جهت پیش تنیده کردن بتن، پیش کشیده کردن بتن است. شاید وجود این بخش در این مقاله برایتان تعجب آور باشد و به نظرتان وجود آب در بتن امری بدیهی به نظر برسد؛ پس سخن در مورد آب را با یک تذکر کوتاه به اتمام می رسانیم. هنگامی که بتن کاملاً مخلوط و قابل استفاده شد، باید قبل از اینکه سفت شود، در قالب ریخته شود. رومی‌ها در یک آتشفشان معروف به Campi Flegrei در نزدیک شهر پوزولوی ایتالیا، سحر و جادو کردند. به طور خاص، یک غبار آتشفشانی جادویی که با لمس آب به سنگ تبدیل می‌شد. مصالح مصرفی جهت این پل‌ها باید از کیفیت بسیار خوبی برخوردار باشند.

دوام بتن

از اوایل سال 1300 قبل از میلاد، معماران در خاورمیانه از اهمیت سنگ آهک اطلاع داشتند. آنها می‌ دانستند که این ماده در ترکیب با آب به توده سختی تبدیل می‌ شود. تقریباً در همین زمان، یونانیان باستان شروع به استفاده از مخلوطی از آهک و سنگریزه برای ایجاد اعضای سازه‌ ای کردند. بعد از تعیین جرم کل سنگدانه‌های اشباع با سطح خشک بتن، می‌توان با ضرب سهم هریک از سنگدانه‌ها در آن،مقدار سنگدانه مورد نظر را در حالت اشباع با سطح خشک بتن محاسبه نمود. در بتن مسلح از فولاد استفاده شده که ضریب انبساط حرارتی یکسانی با بتن دارد.

اندازه دانه‌های سنگی[ویرایش]

این بتن، همچنین به عنوان بتن سنگین وزن شناخته می شود و دارای چگالی در محدوده ۳۰۰۰ تا ۴۰۰۰ کیلوگرم بر مترمکعب هست. بتن با چگالی بالا، با استفاده از سنگدانه های سنگین مانند باریت ها تهیه می شود. برخی از کاربردهای متداول این نوع بتن، در ساخت نیروگاه های اتمی است که در آن، اطمینان از مقاومت بالا در برابر هر نوع نشت تابشی از اهمیت بالایی برخوردار است. توزیع اندازه‌ی سنگدانه‌ها مشخص کننده‌ی میزان ملات مورد نیاز است. اگر اندازه‌ی سنگدانه‌ها یکنواخت باشد، بیشترین فضای بین اجزا را دارند که با اضافه کردن سنگدانه‌های ریزتر این فضاها پر خواهند شد. ملات باید فضای بین سنگدانه‌ها را پر کند، سطح سنگدانه‌ها را به هم بچسباند و در عین حال گران قیمت‌ترین عضو ترکیب نیز هست.

چه کسی بتن را اختراع کرد؟

نوع و اندازه سنگدانه مورداستفاده، بستگی به ضخامت و هدف محصول نهایی بتن دارد. از زمان ساخت اولین خیابان بتونی آمریکا در بلفونتین، اوهایو در سال ۱۸۹۱، بتن تبدیل به گزینه ای رایج برای خیابان ها و جاده ها شده است. بتن به دلیل شهرت طولانی مدت و به طورکلی هزینه کم آن، روزبه روز بیشتر دارد در سراسر کشور مورداستفاده قرار می گیرد. خیابان های بتنی همچنین در هزینه های تعمیر و نگهداری به خاطر دوام بالای بتن، صرفه جویی می کنند.

حباب ساز، عملکرد در سرمای شدید و تغییرات آب و هوایی مداوم را بهبود می‌بخشد. قدیمی‌ترین اثر از یک سازه بتنی، مربوط به حدود 7000 سال قبل از میلاد است که در سال 1985 میلادی و طی یک عملیات راه‌سازی در فلسطین کشف شد. این سازه، یک کف بتی آهکی است که حدس زده می‌شود از حرارت دادن به سنگ آهک و ترکیب کردن آن با آب و سنگدانه ساخته شده. بررسی‌های صورت گرفته نشان می‌دهند که بلوک‌های سنگی مورد استفاده در ساخت هرم بزرگ جیزه (2500 سال قبل از میلاد)، توسط یک ماده سیمانی بهم متصل شده‌اند. مواد افزودنی یا مضاف مواد شیمیایی می باشند که به میزان جزیی و به صورت درصدی از وزن سیمان به مخلوط اضافه می کنند تا برخی خواص مطلوب را ایجاد کنند.